... i obym nigdy nie zapomniała .....

Są książki, które podobają się czytelnikowi, takie, które wzruszają i skłaniają do przemyśleń, aż wreszcie te, o których będzie się pamiętać zawsze. Lisa Genova napisała książkę, która wzrusza do głębi, przyprawia o ciarki na plecach, skłania do głębokich refleksji i co najważniejsze pozostawia po sobie ślad na zawsze.

„Motyl” opowiada o losach Kobiety, która w wieku 51 lat usłyszała porażającą diagnozę - „ma Pani Alzheimera”. Alice Howland osiągnęła w swoim życiu bardzo wiele. Ma kochającego męża, troje wspaniałych dzieci, wykłada na Harwardzie i cieszy się nieskazitelną opinią nie tylko wśród znajomych, ale także w gronie swoich współpracowników i studentów. Jej życie to spełnienie marzeń, sama z siebie jest dumna, praca sprawia jej przyjemność, pomimo swojego wieku cieszy się wspaniałą kondycją fizyczną, czy można chcieć czegoś więcej? Wydawałoby się, że już nie …. a jednak Alice chciałaby tylko, albo aż, nie usłyszeć wyroku z ust doktora.

W chwili, kiedy objawy choroby stają się widoczne dla niej samej i dla otoczenia zostaje pozbawiona swojej tożsamości, zostaje pozbawiona tego, co najbardziej w swoim życiu kochała, a mimo wszystko resztkami sił walczy. Zmaga się z trudem codziennego życia, najłatwiejsze czynności, pozornie banalne stają się dla niej trudnością nie do przejścia, barierą nie do pokonania. 

Dla zwykłego człowieka Alzheimer kojarzy się z utratą pamięci i w tym momencie nasza wiedza na temat tej choroby kończy się. Niestety to nie wszystko … ta choroba nie dotyka tylko samego pacjenta, ale także jego najbliższych. Wymaga siły, determinacji i wielkiego zaangażowania, niebywałej cierpliwości właśnie ze strony najbliższych. Współczujemy tej osobie, którą bezpośrednio dotyka demencja, ale zapominamy o tych, którzy muszą powiedzieć „to ja Twoja córka/syn”. 

Lisa Genova napisała powieść, która wciąga czytelnika bez reszty. Budzi ciekawość i przerażenie, a przede wszystkim uczy czym jest choroba. Pokazuje jak ona wpływa na samego pacjenta i na jego najbliższych. W doskonały sposób autorka przedstawia proces pogłębiania się choroby, kolejne miesiące dają obraz tego, co dzieje się z samą bohaterką. Dzięki wspaniale poprowadzonej akcji czytelnik wsiąka w życie rodzinne przeżywając każdą dobrą i złą chwilę. 

Tę książkę trzeba przeczytać. Nie można obok niej przejść obojętnie i pozostawić ją na półce. Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy, czym jest faktycznie choroba, nie tylko Alzheimer, nie unikajmy trudnych tematów, tłumacząc się tym „że nas na szczęście ten temat nie dotyczy”. Ta książka otwiera oczy, duszę i umysł. 

Dzięki tej książce będę inaczej patrzyła na chorobę mojej babci i mam wielką nadzieję, że ja nigdy nie zapomnę, tego co dziś przeczytałam …..