Trudne dzieciństwo

„ Trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia. Ono zobowiązuje ” tymi słowami można podsumować całą książkę Pani Katarzyny Enerlich pt „ Kiedyś przy Błękitnym Księżycu”. 

Wydawało mi się, że już zbyt dużo książek o cierpieniu Kobiet ostatnio przeczytałam … i to jest dobre słowo, wydawało mi się. Okazało się bowiem, że nawet o cierpieniu można napisać pięknie i poruszająco, tak, żeby zachęcić a nie zniechęcić, tak, żeby ciarki na plecach pojawiały się często, ale bez przesady …. tak, że ma się wrażenie, że czyta się o sobie samej …. Jestem zachwycona książką Pani Katarzyny, pożarła mnie bez reszty, zabierając mi cały poniedziałkowy dzień, a co dała w zamian? Podróż do przeszłości, masę wspomnień i całą górę spraw do przemyślenia. Pani Katarzyno wielkie brawa i chylę czoła przed Panią.

Bohaterką powieści jest Kobieta po 40stce, Barbara córka alkoholika, wychowana przez ojca, matka nie dała rady, po prostu uciekła. Jej życie to jedna wielka walka o to, aby wreszcie nauczyć się żyć pozbywając się ciężaru swojej przeszłości. Pokazuje jak wiele błędów człowiek popełnia tylko dlatego, że w dzieciństwie niedane było zaznać ciepła pełnej rodziny. Opowiada o marzeniach małej dziewczynki, które poniekąd spełnia dorosła Kobieta. Porusza problem szeroko pojętej akceptacji, walki aż w końcu pogodzenia się z zaistniałą sytuacją.  

Ta książka to jedna wielka szkoła życia dla rodziców oraz dzieci, a także wszystkich tych dorosłych, którzy w dzieciństwie zostali pozbawieni miłości, szacunku i zrozumienia. Ta książka jest dla tych, którzy wychowywani byli w niepełnej rodzinie i żyli z dnia na dzień karmiąc się marzeniami … że może jednak kiedyś tato przytuli, a jakby to było gdyby choć na chwilkę zszedł z nieba? 

Pani Katarzyna Enerlich porusza bardzo trudny, aczkolwiek ważny problem … nie wiem, jak odbiorą ją Ci, którzy mieli prawdziwe dzieciństwo, wiem natomiast, że wszyscy Ci, którzy znają gorzki smak tęsknoty i cierpienia z dzieciństwa znajdą w niej cząstkę samych siebie … czytając popłynie niejedna łza, aż w końcu poczują się lżej … że jednak nie tylko im los zgotował taką „przygodę” na starcie życia i nie tylko im odbiją się echem przez całe życie słowa „Może kiedyś przy Błękitnym Księżycu przyśnisz mi się, mój tatusiu ….”.