Zeswatana :)

Drodzy Odwiedzający ja być może jestem zbyt sentymentalna ( to przez wiek) .... ale chciałabym Wam wszystkim i każdemu osobno podziękować za to, że tak ciepło mnie tutaj przyjęliście. Moje recenzje spotykają się z bardzo miłym odbiorem, cieszę się, że podoba się Wam sposób w jaki z Wami rozmawiam. To wszystko dzieje się tak szybko, że aż połapać się nie mogę :)

Ponieważ jestem miłośniczką kawy i czerwonego wina stawiam co kto chce ;) w ramach podziękowania :)

*********************************************************************************

„Klub Matek Swatek” Ewy Stec stał się moją lekturą świąteczną. Sprawdziła się w tej roli w 150%. Jedynym problemem był fakt, że brakowało mi czasu ze względu na obowiązki świąteczne a KMS wołał i krzyczał i kusił a ja nie mogłam się oprzeć i podczytywałam po cichu między garnkami i talerzami. Zostałam nawet raz przyłapana na szczęście przez męża, który pokiwał tylko głową z politowaniem :)

Tytułowy Klub Matek Swatek to swoiste zrzeszenie mamusiek, które dbają o przyszłość swoich pociech. Próbują znaleźć swojemu ukochanemu dziecku wymarzonego partnera/rki zgodnego z oczekiwaniami zarówno mamy jak i dziecka. Pomyłka nie wchodzi w grę, „typ” ma nawet sporządzony horoskop :).

Do Klubu zostaje wciągnięta Beata – matka Ani, zaniepokojona o przyszłość swojej córki, nad głową której wisi i powiewa wielka flaga z napisem „Stara panna”. 33 letnia singielka, nauczycielka bloku początkowego nie ma pojęcia co mamusia wraz z koleżankami knuje za jej plecami i jakie to będzie miało skutki dla wszystkich dookoła. Ania niczego nie świadoma próbuje za wszelką cena cieszyć się nowo zakupionym mieszkaniem i faktem, iż wreszcie staje się samodzielna.

Autorka w bardzo delikatny aczkolwiek dosadny sposób porusza problem staropanieństwa. Wielu rodziców nie może pogodzić się z wyborem dzieci i próbuje na siłę zeswatać własne dzieci. Temat ostatnio bardzo modny, gdyż dwa pokolenia nie mogą się pogodzić w tej jakżesz drażliwej kwestii.

Pani Ewa Stec ujęła mnie stylem pisania, formą, treścią, fabułą …. no po prostu zakochałam się w Niej a raczej w sposobie jej pisania. Do tej pory nie miałyśmy okazji się poznać, czego bardzo bardzo żałuję. W Jej biografii przeczytałam „Ma męża, dwoje nadaktywnych dzieci, niesfornego psa i wygląd nastolatki” – Pani Ewo oby ten wygląd i sposób postrzegania świata pozostał Pani na zawsze.

Książkę się pożera, jej się nie czyta bo po prostu się nie da, tę książkę zjada się w całości bez troski o zbędne kilogramy. Są one niwelowane ćwiczeniami mięśni brzucha. Pani Ewa zadbała o odpowiednią dawkę dobrego humoru.

Złota myśl z książki, której zapomnieć nie mogę, odbija mi się po głowie niczym piłeczka 

"Papieros jest jak toksyczny kochanek. Wiesz, że ci nie służy ale związek z nim daje ci kopa,, kiedy najbardziej potrzebujesz".