wtorek, 5 lipca 2011

Ogłoszenie wyników

Drodzy Odwiedzający .... bardzo dziękuję wszystkim za udział w "indyjskim konkursie". Wasze odpowiedzi zaskoczyły mnie bardzo, zresztą nie tylko mnie .... wydawnictwo Otwarte postanowiło dołożyć jeszcze jedną książkę, tak trudny był wybór, że innego wyjścia nie było :)

Nie przedłużając .... osoby, których niki znajdą się poniżej bardzo proszę o przesłanie mi danych adresowych  na meila  tajemnicaa33@gmail.com (dwie literki a w tajemnicaa)


I miejsce - książka "Tygrysie Wzgórza" w oprawie twardej otrzymuje Caroline Ratliff

Przechadzając się pewnego rześkiego poranka po indyjskich ogrodach, zaczepiła mnie młoda dziewczyna. Odziana w piękne, kolorowe szaty, lekkie drewniane klapki i mnóstwo pobrzękujących przy każdym ruchu bransoletek. Podeszła do mnie lekkim krokiem i szeptem zapytała:
-Z czym kojarzą Ci się Indie?
Popatrzyłam lekko oszołomiona na nową znajomą. Pomyślałam chwilę i szybko palnęłam:
-Z tysiącami barw, z pogodą ducha i smacznym jedzeniem.
-Tylko tyle? - mruknęła zawiedziona - Wzbij się na wyżyny i wymyśl coś jeszcze. Coś konkretniejszego. I ubierz to w słowa.

Przymknęłam oczy i zaczęłam marzyć. Zobaczyłam siebie, w pięknej, amarantowo - pomarańczowej szacie, z tysiącami bransoletek na rękach, które wydają dźwięki przy każdym moim najmniejszym ruchu. Zobaczyłam na swych włosach, złocistych i rozpuszczonych, przecudną opaskę z ozdobnymi kamyczkami. Me stopy były bose, a pod nimi czułam miękką trawę. W okół kostki obijała mi się kolejna bransoletka - tym razem z delikatnego, prawdziwego złota. Otrzymałam ją od ukochanego... ukochanego, którego straciłam. O poranku przemierzam niezliczone uliczki, czując zapachy indyjskich potraw. Czuję radość, euforię - w moim życiu nie ma miejsca na smutek. Tutaj tylko pozytywne emocje mną kierują. W oddali widzę fakirów i ich zaprzyjaźnionego słonia, 'ubranego' w kolorowe łaszki, tak jak ja. Ludzie otaczający mnie dookoła są dla mnie życzliwi, na każdym kroku mówią mi miłe słowo, proponują jakąś przekąskę bądź zapraszają na aromatyczną herbatę. I jak ja mogę odmówić?

Marzenia co prawda trochę mnie poniosły, ale wszystko, co zobaczyłam, opowiedziałam stojącej przede mną dziewczynie. Ona tylko uśmiechnęła  



II miejsce - książka "Tygrysie Wzgórza" w miękkiej oprawie otrzymuje Naturegirl

Kiedy oddaję się rozmarzeniu, odczuwam Indie jako kraj zwiewnych sukienek, szali oraz sari,
które bardzo bym chciała kiedyś włożyć. Wszystko cudownie wzorzyste, w pięknych, soczystych
barwach. Słyszę mnóstwo wietrznych dzwonków, pobrzękujące bransoletki, naszyjniki i kolczyki
pięknych i zmysłowych kobiet. Słyszę cudowną muzykę, przepełnioną rytmem i melodią, no i
oczywiście ten charakterystyczny śpiew, zupełnie inny, niż nasz. Przepełnia mnie ogromna chęć,
żeby dać się porwać i zatańczyć, bez zastanawiania się nad tym, czy potrafię to zrobić równie
zmysłowo, jak tamtejsze tancerki.
Zaglądam do jednego z aszramów, a tam spowici wonią kadzidła siedzą medytujący, intonując mantrę om, która długo jeszcze wibruje dookoła. Tam chciałabym zostać na dłużej i poszukać nirwany.
Wszędzie rozchodzi się woń herbaty, wspaniałych przypraw: kurkumy, kardamonu, imbiru, cynamonu
i wielu innych, bo w każdej prowincji jest przecież inaczej. Już się nie mogę doczekać tych
potraw z soczewicy, warzyw, ryżu basmati. Wokół unosi się zapach kwiatów lotosu i jaśminu,
zapach oceanu i deszczu monsunową porą.
Jestem w raju!
Chciałabym powiedzieć, że takie właśnie są Indie, ale wiem, że one mają i tę ciemniejszą
stronę: nędzne zaułki, po których biegają bose dzieci, dookoła zapach suszącego się prania, woń
biedy, ubogich, prostych potraw, o wiele mniej kuszące suknie. Wreszcie mogę się tylko domyślać,
jaki zapach ma święty Ganges, i nie wydaje mi się , żeby był on przyjemny. A jednak,
chciałabym bardzo kiedyś poznać te prawdziwe Indie, znaleźć swoje barwy, swoje zapachy, dźwięki
i smaki. Poznać prawdę i nakarmić nią moje wygłodniałe zmysły.  
 
 III miejsce - książka "Tygrysie Wzgórza" w oprawie miękkiej otrzymuje  Gocha


Imbir
Niewyobrażalna ilość kolorów
Dźwięki
Inność
Ekspresja


Gdy myślę Indie to w mojej głowie wybucha mini bomba wizji i skojarzeń. Przewijają się kolory pięknych sari, budynki, które tworzą historie kraju, zapach kurkumy, curry, imbiru... I dźwięki wraz ze śpiewami. Wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, a po drodze pojawiają się sceny z długich, miłosnych filmów, w których pokazuje się te piękne i bogate Indie, pomijając te biedne.
Indie... I nagle stoję przy straganie, przy którym kupiec zachwala swoje produkty: zielone i czerwone ostre papryczki kuszą odbijającym się od gładkiej skórki blaskiem, brązowe orzechy kokosowe pełne soku, który ugasi pragnienie w tym wilgotnym klimacie, cynamon, anyż, kardamon i imbir kusza, by wziąć je ze sobą i w domu stworzyć ten wyjątkowy klimat, granaty z piękną czerwoną skórką, zapowiadająca słodki miąższ, banany, pomarańcze, limonki.... I multum innych owoców, których nazwać nawet nie potrafię... Jednak nie stoję tu długo, w końcu jest jeszcze tyle innych rzeczy do zobaczenia. Zaraz obok wzrok przykuwają kolory... Barwniki... Szkarłatna czerwień, czerwieńsza niż krew, o ile to możliwe, jaskrawa zieleń, żywa żółć, przy której cytryna wydaje się blada, fiolety i purpury, błękit nieba i granat oceanu... Stoję zachwycona, nie mogę oderwać wzroku ale czas iść dalej, Indie nadal czekają. Kilka metrów dalej, niby już za straganami zaczepia mnie kobieta i woła do siebie. O co może chodzić, czemu woła mnie, obcą dla siebie Europejkę? Ale idę, ciekawość bierze górę. Wchodzę za nią do budynku i tracę głos z zachwytu... Tkaniny i piękne sari wiszą po wszystkich ścianach. Dotykam pierwszego lepszego materiału, jest śliski i chłodny, a jego wzór mnie zachwyca... Zielone łezki na białej tkaninie przeplatane złotymi niteczkami... Dalej widzę czerwony materiał przechodzący w żółty... Kolory mieszają się mi w oczach, to za dużo dla mnie, już chcę uciekać, żeby nie postradać zmysłów... Ale wtedy widzę stonowane sari w fioletowym kolorze, przechodzące z jasnego w ciemny... Urzekło mnie, muszę je mieć, po chwili już czuje je na swojej skórze, zadowolona wychodzę na ulice i nagle wszyscy spostrzegają mnie jako swoją. Jednak idę dalej. Z oddali słyszę śpiewy, nie bardzo wiem co się dzieje ale podążam w tamtą stronę. Widzę długi korowód, sypią kwiaty... Ślub. Znów magia kolorów, do tego śpiewy, panna młoda niesiona w attyce cicho szlocha... Pan młody czeka na drugim krańcu ulicy. Rodzina przekazuje młodą kobietę, ona płacze już otwarcie... Cóż, jej życie się zmieni... Ludzie zaczynają wykonywać ten sam ruch, tańczą. Co raz głośniejszy śpiew, pojawia się muzyka... Zostałam porwana i ja, świat zaczyna wirować nie chcę się zatrzymać. Krążę co raz szybciej i szybciej, niemalże do granic możliwości, wszystko się rozmazuje, ale nadal jest piękne, czuję, że nadchodzi punkt kulminacyjny... I nagle znów jestem tu, w naszym świecie w swoim łóżku, a poranny kogutek informuje, że czas wstać do szarego świata.



Bardzo dziękuję wszystkim za udział w konkursie zarówno w imieniu własnym jak i w imieniu Wydawnictwa Otwarte :) Obiecujemy, że już wkrótce będzie kolejny konkurs, w którym do zdobycia będą książki z oferty wydawnictwa Otwarte.

13 komentarzy:

  1. Gratuluję:)
    Kurczę, nie zdążyłam...

    OdpowiedzUsuń
  2. Gratulacje, piękne były te odpowiedzi :)

    OdpowiedzUsuń
  3. gratulacje i oczywiście zwycięzcom pokazujemy język :b


    żartowałem

    OdpowiedzUsuń
  4. Aaaaaa!!!!
    Dziękuje, dziekuję bardzo bardzo za pierwsze miejsce! Nie spodziewałam się, baaaardzo dziękuję! :)
    Pozdrawiam serdecznie, i już piszę maila.

    OdpowiedzUsuń
  5. gratuluje :) Oczywiście zapomniałam o konkursie. A miałaś mi przypomnieć ! :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Gratuluję zwyciężczyniom :)

    OdpowiedzUsuń
  7. dziewczyny gratuluję :) książka niesamowita :)

    OdpowiedzUsuń
  8. ja również gratuluję! :))
    książki wprawdzie nie wygrałam ale mój zapał nie minął, to będzie obowiązkowy zakup :)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń